
Wewnątrz celu naszej Rodziny Zakonnej Słowa Wcielonego, jakim jest ewangelizacja kultury, przedłużając w ten sposób Tajemnicę Wcielenia, siostry klauzurowe z żeńskiego Instytutu, swoim życiem pragną budować na jedynym koniecznym (Łk 10,42.) całe dzieło Instytutu. Zakonnice poświęcone wyłącznie kontemplacji, uczestniczą poprzez swoje modlitwy w dziele misyjnym Kościoła: Instytuty życia kontemplacyjnego mają największe znaczenie w nawróceniu dusz przez swoje modlitwy, dzieła pokutne i przeciwności, ponieważ to Bóg jest tym, który dzięki modlitwie, wysyła więcej robotników na swoje żniwo, budzi wolę nie-chrześcijan, aby słuchać ewangelii i pomnaża w ich sercach słowa zbawienia...(1)
Nasze siostry poswięcają swoje życie, aby kontemplować i żyć tajemnicą Słowa Wcielonego w największym wyrażeniu jego nicości jakim jest Krzyż. To on prowadzi je do opuszczenia wszystkiego i powierzenia się całkowicie Bogu, pokazując w ten sposób, że nie ma miłości większej, niż oddanie życia za braci.

W ten sposób, daleka od zapomnienia problemów współczesnego świata, siostra kontemplacyjna czyni się solidarna ze wszystkimi ludźmi, ofiarując Bogu, Dawcy wszelkich dóbr, własne życie modlitwy: „Siostry noszą w sercu cierpienia i troski tych, którzy uciekają się do ich pomocy oraz wszystkich mężczyzn i kobiet”. (2)
Siostra kontemplacyjna spala swoje ofiary w sercu Kościoła. Przez tajemnicę wiary w obcowanie świętych, zakonnica klauzurowa powierza i ofiaruje siebie Bogu, aby wszyscy członkowie Kościoła wzrastali w świętości, wierząc w owocność swojego oddzielenia od świata.
W ciszy i samotności, poprzez słuchanie Słowa Bożego, liturgię, osobistą ascezę, modlitwę, umartwienie i wspólnotę w miłości braterskiej, całe ich życie i działanie jest ukierunkowane na kontemplację Boga.
(1) Dekret o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes divinitus, 1965.
(2) Verbi Sponsa nr 8, 13 maja 1999-Instrukcja o życiu kontemplacyjnym i klauzurze sióstr Kongregacji do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.